Pittige dagen (dag 12 en 13)

Een nieuwe dag in Dambulla.
We vandaag beginnen wij weer met een ontbijt.
De eigenaar heeft voor ons een Tuktuk met chauffeur geregeld die ons na het ontbijt meeneemt op tour naar de Pidurangala Rock.
We hebben besloten om in eerste instantie niet naar Sigiriya (Lion Rock) te gaan. Deze schijnt ongelooflijk druk te zijn en (relatief) duur. Mochten we dit toch willen dan kunnen wij dit morgenochtend vroeg nog doen.
Ons plan was om door de Tuktuk meneer afgezet te worden bij de Pidurangala Rock, maar deze meneer heeft een ander/beter idee. We krijgen eerst een rondleiding en kunnen de Sigiriya van alle mogelijke kanten op de foto zetten op deze manier zijn wij er toch een beetje geweest.
Na de fotoshoot worden we bij de kaartjes verkoop afgezet en zegt de Tuktuk meneer dat hij hier op ons blijft wachten. Dit was niet ons idee (wachten kost geld hebben wij ondervonden), maar wij gaan toch akkoord.
Met de kaartjes op zak kan de klim beginnen. Het zijn een heleboel trappen omhoog (de berg is 340 meter hoog), maar het is een leuke klim. Met af en toe een korte pauze en veel drinken komen wij bij het stuk waar de trappen ophouden. De rest wordt klimmen en klauteren. Martin haalt voor de klim zijn knie open aan een tak. Deze blijken nogal scherpe uiteinden te hebben.
Met een stroompje bloed beginnen wij met klauteren. Het eerste stuk gaat rechtop van rots naar rots, maar het laatste stukje moeten wij kruipen.
Bezweet en ook wel een beetje trots komen wij boven aan. We hebben hier een prachtig uizicht op de Sigiriya (Lion Rock). Als we de trappen in de brandende zon vol zien staan met wachtende mensen weten wij dat wij de juiste keuze hebben gemaakt. Dat was het geld niet waard geweest.
Nadat wij wat gerust hebben verkennen wij de top en maken wat foto's van het uitzicht.
Op naar beneden, op naar de wachtende Tuktuk meneer. Na de klauterpartij haalt Martin eerst zijn hoofd nog even open aan een scherpe tak en dan kunnen wij beginnen aan de vele trappen naar beneden.
We moedigen wat mensen aan en liegen dat ze er bijna zijn (die arme mensen hadden hoop nodig) en komen bij het laatste stuk. Er zijn nu twee manieren om beneden te komen. Wij nemen de andere weg dan hoe wij naar boven zijn gegaan. Hier staat wel een boom met scherpe takken, dus Martin zet nog een schram op zijn gezicht; nu kunnen we echt gaan.
Beneden aangekomen zit onze persoonlijke Buddha (zo ziet de Tuktuk meneer er toch wel een beetje uit) op ons te wachten. Hij brengt ons op verzoek (na het bezoek aan nog enkele foto locaties) naar een Batik winkeltje. Paulien wil hier graag heen om de handvaardige kunstwerken te bekijken.
Wij worden hier netjes afgezet en onze persoonlijke Buddha wacht weer netjes op ons. We krijgen een rondleiding langs alle onderdelen die nodig zijn om kleedjes te voorzien van hele mooie tekeningen. Dit gebeurt vooral met was en olie. Na de rondleiding belanden wij in de winkel met de mededeling dat wij korting krijgen. Waarom de korting snappen wij niet goed, maar het maakt ook njet uit. De kleedjes zijn behoorlijk prijzig en omdat wij deze niet perse willen laten wij ons niet verleiden.
Wij reizen weer verder terug en laten ons afzetten bijeen 'herb garden'.
Hier worden ons gratis enkele adviezen gegeven over het genezen en/of bestrijden van ziekten en aandoeningen. Paulien vindt het interessant en vergelijkt dit met de dingen die zij heeft geleerd. Hier zitten toch wel wat verschillen in.
Aan het einde van de tour krijgen wij een kopje thee met de optie op een massage. Dit laatste slaan wij vriendelijk af.
Na een bezoek aan het bijbeborende winkeltje gaan wij in de Tuktuk weer terug naar het guesthouse.
Bij het afrekenen met de voor ons geregelde Tuktuk meneer wordt het lastig. Zoals het een echte Boedist betaamt mogen wij geven wat wij het waard vonden. Dit is met onze weinige ervaring toch nog best lastig in te schatten. Hij gaat akkoord met wat wij geven, maar waarschijnlijk was hij dit ook gegaan als wij veel minder hadden gegeven.
Na het uitrusten en opfrissen besluiten wij om vanavond buiten de deur te eten. Lopend gaan wij naar de andere kant van Dambulla. Er zit hier een restaurant die niet duur, maar verder wel goed moet te zijn.
Na het eten van de kale spaghettie met kaas in combinatie met een glurende ober passen wij onze mening aan.
Terug bij het guesthouse is het al snel tijd om te slapen. Morgen willen wij niet te laat op staan, omdat wij dan weer verder reizen.

Als wij wakker worden en aangekleed zijn staat de ontbijttafel alweer op ons te wachten. Hij wordt gedekt met alle soorten ontbijt stukken die wij tot nu toe hebben gehad. Een rijk (afscheid?) ontbijt.
Na het eten, inpakken en afrekenen zet de eigenaar ons persoonlijk af bij de juiste bus. Hij verteld aan de chauffeur dat wij er uit moeten in Polonnaruwa.
De bus zit stamp vol, dus wij moeten staan. De eigenaar had dit ons al verteld en heeft ons bewust hier op de bus gezet. Wanneer er nu een plek vrij komt kunnen wij die gemakkelijk innemen. Al snel volgt de bushalte van Dambulla en stappen er een aantal mensen uit waardoor wij lekker kunnen zitten. De busreis valt, geheel tegen verwachting in, niet tegen.
We hebben een zitplaats en de deuren blijven open waardoor de rijwind voor een aangename verkoeling zorgt. Het enige nadeel is de harde muziek, maar dit went vrij snel.
Halverwege wordt er gepauzeerd en kan iedereen de benen strekken en desgewenst wat eten en/of drinken halen.
Uiteindelijk worden wij verzocht om uit te stappen. Halte Polonnaruwa.
De Tuktuk mensen bieden ons direct een ritje aan, maar wij gaan lopend naar het guesthouse. Dit moet dichtbij zijn.
Een scooterrijder schreeuwt iets naar ons, maar wij verstaan het niet helemaal zeggen "no thanks" en lopen door.
Bij het guesthouse staat de scooterrijder ons weer op te wachten. Het blijkt de eigenaar te zijn.
Hij wijst ons onze kamer en bied aan om ons straks een en ander te laten zien.
Eerst verkennen wij het centrum en lunchen lekker goedkoop en lokaal. Bij terugkomst frissen wij ons op en doen een wasbeurt. Tijd voor wat frisse kleding.
Wij zoeken de vriendelijke eigenaar van het guesthouse op en vragen naar zijn voorstel. Hij wil ons graag laten zien waar hij gewerkt heeft en vraagt of wij daarna de zonsondergang bij het water willen zien. Wij gaan akkoord en worden naar een hout werkplaats gereden.
Hier worden onder andere olifanten uit hout gesneden. Het zijn echte kunstwerken. Na een rondleiding door de winkel laten wij ons verleiden tot de aankoop van een klein kunstwerkje.
Tijd voor de zonsondergang. Ook hier worden wij netjes afgezet bij de aapjes en de mieren.
Een echte mooie zonsondergang wordt het niet, maar Paulien gaat akkoord met alle dieren in de omgeving. Nog voor de zon onder is lopen wij terug voor het avond eten. Dit bestaat uit heerljjke curries met rijst.
Na het eten is het tijd om te douchen en komen wij er achter dat wij toch best wel moe zijn.
We duiken lekker ons bed is en vallen in slaap met de windmolen op standje 3.

Liefs Martin & Paulien

P.s. Door problemen met de website is niet alle tekst online gekomen. Hopelijk lukt dit morgen wel.
Zoals bij de meeste mensen wel bekend is meer en duidelijkere informatie over onze reis te vinden op de website (en app) van Polarsteps.

https://www.polarsteps.com/MartinPaulien/901804-malediven-sri-lanka-en-india/6598978-polonnaruwa