India: Love it, or hate it? (dag 19 en 20)
Blijf op de hoogte en volg Martin & Paulien
20 Augustus 2018 | India, Delhi
En het is alweer 19 augustus. De dag dat wij een vertrekkende beweging maken richting India.
We hebben afgesproken om acht uur bij het ontbijt te zijn en zitten om 0810 uur aan een lekker gebakken ei met de nodige toast en fruit. We genieten tijdens het ontbijt nog even van ons mooie uitzicht en gaan weer naar de kamer.
De tassen worden ingepakt, we frissen ons op en ondertussen downloaden wij tien afleveringen van een serie. We mogen straks namelijk zeven uur stil zitten in de bus.
Na een vraag aan de jongeman die ons het ontbijt bracht besluiten wij dat een thee plantage bezoeken vandaag ook niet meer gaat lukken. Jammer maar helaas.
Na alle inpakwerkzaamheden lopen wij het paadje van het guesthouse af naar boven toe. Hier staan genoeg Tuktuks die ons weg willen brengen naar Kumbalwela. Dit ritje duurt ongeveer een kwartier. Vanaf Kumbalwela rijden er bussen naar Colomo en het wachten is op één van die bussen. Paulien haalt snel nog wat koekjes en drinken voor onderweg en met deze buit stappen wij in een mooie blauw met tierelantijntjes versierde Buddha bus.
De rit begint rustig en wij genieten nog even van de omgeving.
Dit duurt helaas niet heel lang. Er volgt een race door de bergen. Elke bocht schakelt de coureur een versnelling terug en stuurt scherp de bocht in om hier vol gas uit te accelereren.
We slaan de opgeslagen serie over en concentreren ons op de route om niet (nog meer) misselijk te worden.
De dolle rit door de bergen houdt een paar uur aan, maar eenmaal daar buiten gaat het gas er weer af. De kokende motor krijgt rust en de gloeiende remschijven kunnen vervangen worden voor andere piepende remschijven. Wij zitten nog na te schudden op de stoel en hebben geen behoefte meer aan de serie.
Het duurt nog een behoorlijk aantal trage kilometers voor wij de wegen van Colombo onder de wielen hebben. Eenmaal daar tellen wij de kilometers af. We hebben genoeg bank in onze billetjes staan.
We rijden rustig toeterend door Colombo tot er iemand vanuit een auto iets de bus in roept en de bus aan de kant wordt gezet. De chauffeur en busmoeder (kaart verkoper) lopen naar de achterkant van de bus en wij zien de bui al hangen; onze bagage is achter uit de bus gestolen.
Het duurt een aantal minuten en Martin loopt toch maar even naar buiten om poolshoogte te nemen en Paulien informeert ondertussen bij een medepassagier.
Dan opeens stapt iedereen de bus weer in en rijden wij weer verder. Nu met een andere busmoeder constateren wij.
We praten elkaar bij. Onze bagage is er nog gewoon, maar achter de bus is een ongeluk gebeurd. Wat onze bus daarmee te maken had blijft onduidelijk.
Wij blijven in de bus tot het eindpunt in Colombo. Hier aangekomen lopen wij naar het treinstation in de hoop daar een taxi met chauffeur te vinden die ons naar het vliegveld brengt. Er zijn een heleboel mensen die ons naar het vliegveld willen brengen, maar het zit ons niet lekker.
Tijdens het navragen bij de locale, onwetende politie komt er iemand van het station naar ons toe en helpt ons aan een taxi(?). Het is een klein autootje, maar wij gaan akkoord. Als we maar op het vliegveld komen en kunnen eten.
Dit gaat helemaal goed en wij komen mét bagage aan op Bandaranaike international Airport.
We doen wat nodig is om achter de douane te komen, want daar zijn de eetgelegenheden. Het is 2300 uur als wij eindelijk kunnen genieten van een belachelijk duur Burgerlijk Koningsmaal. Het maakt ons even niet uit en wij laten het smaken.
De vlucht naar Delhi is er een met opstijgen een warme maaltijd en landen, afgewisseld met ogen open en ogen dicht. Echt lekker slapen lukt niet tijdens deze drie uur.
Op Delhi gaat alles lekker vlot, maar is het lang wachten op de bagage.
Onze chauffeur staat waarschijnlijk al een uur te wachten, maar met de bagage bij ons moeten wij eerst nog de correcte roepies uit een 'ATM' halen en dit neemt nog aardig wat tijd in beslag.
Uitgeput komen wij bij het bordje 'Paulien Koning' met een man die ons naar een veelbelovende gedeukte auto brengt.
Met veel getoeter worden wij voor (te?) weinig geld afgezet bij het hotel.
Hier doen wij geen indrukken meer op, maar horen alles aan. Upgrade van de kamer en tot half 11 ontbijt? Mooi geef die sleutel maar en laat ons slapen.
De rugtassen worden naar onze kamer gebracht en wij kruipen onder de wol.
Drie uurtjes later gaat de wekker: ontbijt!
Het is tien uur. Een mooie tijd om op te staan.
Het ontbijt is een buffet met veel dingen. Onze eetlust is nog niet helemaal wakker en wordt nog niet echt aangewakkerd door al2 deze ontbijtgeuren. We eten wat toast en fruit en willen plannen maken voor vandaag.
Bij de vraag naar wifi worden wij mee gelokt naar een kantoortje. Wifi komt straks wel, vertel eerst maar wat jullie vandaag willen doen en hoe jullie dat gaan doen. We slaan, met enige moeite, alle aanbiedingen af. Het is best wel prijzig en ons budget is niet oneindig. We overwegen het nog eens, slaan definitief af en staan op. De wifi wordt vergeten en wij gaan naar de kamer.
De planning wordt een open planning. Na een opfrisbeurt willen wij naar de eerste locatie toe lopen. Dit blijkt een niet hele fijne ervaring tussen de hoeveelheid mensen dus wij stappen in een Tuktuk en gaan naar 'Red Fort'.
We zien de echte sloppenwijken van Delhi en worden afgezet bij het grote ommuurde paleis. Wij weten dat deze vandaag dicht is, maar hopen toch wat moois te kunnen zien.
De mensen in de buurt van het fort zijn helaas heel vervelend en lopen met ons mee. Hier hebben wij geen zin in, dus wij gaan lekker lunchen. We genieten van kip en aardappel en blijven even hangen.
Even verderop moet een interessante moskee zijn en die willen wij ook nog even bekijken.
Met een Riskja worden wij hier naartoe gefietst. De schoenen gaan uit en een rok en overjas worden aangetrokken.
We bekijken deze attractie, maar worden zelf ook een attractie. Paulien met haar gekke overjas en Martin met zijn lengte.
Het komt zelfs zover dat Martin gevraagd wordt om met mensen op de foto te gaan.
Dat dit niet de bedoeling is wordt duidelijk gemaakt door een man die met een stok verschillende Islamieten weg begint te slaan. Het is tijd om te vertrekken. Met een Tuktuk gaan wij terug naar het hotel en douchen het zweet van onze lichamen af.
Vanavond eten wij bij het hotel, lekker gemakkelijk.
Paulien gaat voor een pasta en Martin van Thali(s) (google het maar). Complimentary krijgen wij nog een kop thee en een bakje anijs met suiker achteraf.
Het eten smaakte goed, maar de complimentjes hadden van ons niet perse gehoeven.
Na het afrekenen zoeken wij de kamer op. De tassen worden ingepakt, er worden weer twee dagen uitgetikt en foto's toegevoegd.
Zometeen weer lekker slapen, want morgen 0645 gaat de wekker.
Welterusten!
Liefs,
Martin & Paulien
P.s. de link naar foto's en meer info op Polarsteps:
https://www.polarsteps.com/MartinPaulien/901804-malediven-sri-lanka-en-india/6753837-delhi
We hebben afgesproken om acht uur bij het ontbijt te zijn en zitten om 0810 uur aan een lekker gebakken ei met de nodige toast en fruit. We genieten tijdens het ontbijt nog even van ons mooie uitzicht en gaan weer naar de kamer.
De tassen worden ingepakt, we frissen ons op en ondertussen downloaden wij tien afleveringen van een serie. We mogen straks namelijk zeven uur stil zitten in de bus.
Na een vraag aan de jongeman die ons het ontbijt bracht besluiten wij dat een thee plantage bezoeken vandaag ook niet meer gaat lukken. Jammer maar helaas.
Na alle inpakwerkzaamheden lopen wij het paadje van het guesthouse af naar boven toe. Hier staan genoeg Tuktuks die ons weg willen brengen naar Kumbalwela. Dit ritje duurt ongeveer een kwartier. Vanaf Kumbalwela rijden er bussen naar Colomo en het wachten is op één van die bussen. Paulien haalt snel nog wat koekjes en drinken voor onderweg en met deze buit stappen wij in een mooie blauw met tierelantijntjes versierde Buddha bus.
De rit begint rustig en wij genieten nog even van de omgeving.
Dit duurt helaas niet heel lang. Er volgt een race door de bergen. Elke bocht schakelt de coureur een versnelling terug en stuurt scherp de bocht in om hier vol gas uit te accelereren.
We slaan de opgeslagen serie over en concentreren ons op de route om niet (nog meer) misselijk te worden.
De dolle rit door de bergen houdt een paar uur aan, maar eenmaal daar buiten gaat het gas er weer af. De kokende motor krijgt rust en de gloeiende remschijven kunnen vervangen worden voor andere piepende remschijven. Wij zitten nog na te schudden op de stoel en hebben geen behoefte meer aan de serie.
Het duurt nog een behoorlijk aantal trage kilometers voor wij de wegen van Colombo onder de wielen hebben. Eenmaal daar tellen wij de kilometers af. We hebben genoeg bank in onze billetjes staan.
We rijden rustig toeterend door Colombo tot er iemand vanuit een auto iets de bus in roept en de bus aan de kant wordt gezet. De chauffeur en busmoeder (kaart verkoper) lopen naar de achterkant van de bus en wij zien de bui al hangen; onze bagage is achter uit de bus gestolen.
Het duurt een aantal minuten en Martin loopt toch maar even naar buiten om poolshoogte te nemen en Paulien informeert ondertussen bij een medepassagier.
Dan opeens stapt iedereen de bus weer in en rijden wij weer verder. Nu met een andere busmoeder constateren wij.
We praten elkaar bij. Onze bagage is er nog gewoon, maar achter de bus is een ongeluk gebeurd. Wat onze bus daarmee te maken had blijft onduidelijk.
Wij blijven in de bus tot het eindpunt in Colombo. Hier aangekomen lopen wij naar het treinstation in de hoop daar een taxi met chauffeur te vinden die ons naar het vliegveld brengt. Er zijn een heleboel mensen die ons naar het vliegveld willen brengen, maar het zit ons niet lekker.
Tijdens het navragen bij de locale, onwetende politie komt er iemand van het station naar ons toe en helpt ons aan een taxi(?). Het is een klein autootje, maar wij gaan akkoord. Als we maar op het vliegveld komen en kunnen eten.
Dit gaat helemaal goed en wij komen mét bagage aan op Bandaranaike international Airport.
We doen wat nodig is om achter de douane te komen, want daar zijn de eetgelegenheden. Het is 2300 uur als wij eindelijk kunnen genieten van een belachelijk duur Burgerlijk Koningsmaal. Het maakt ons even niet uit en wij laten het smaken.
De vlucht naar Delhi is er een met opstijgen een warme maaltijd en landen, afgewisseld met ogen open en ogen dicht. Echt lekker slapen lukt niet tijdens deze drie uur.
Op Delhi gaat alles lekker vlot, maar is het lang wachten op de bagage.
Onze chauffeur staat waarschijnlijk al een uur te wachten, maar met de bagage bij ons moeten wij eerst nog de correcte roepies uit een 'ATM' halen en dit neemt nog aardig wat tijd in beslag.
Uitgeput komen wij bij het bordje 'Paulien Koning' met een man die ons naar een veelbelovende gedeukte auto brengt.
Met veel getoeter worden wij voor (te?) weinig geld afgezet bij het hotel.
Hier doen wij geen indrukken meer op, maar horen alles aan. Upgrade van de kamer en tot half 11 ontbijt? Mooi geef die sleutel maar en laat ons slapen.
De rugtassen worden naar onze kamer gebracht en wij kruipen onder de wol.
Drie uurtjes later gaat de wekker: ontbijt!
Het is tien uur. Een mooie tijd om op te staan.
Het ontbijt is een buffet met veel dingen. Onze eetlust is nog niet helemaal wakker en wordt nog niet echt aangewakkerd door al2 deze ontbijtgeuren. We eten wat toast en fruit en willen plannen maken voor vandaag.
Bij de vraag naar wifi worden wij mee gelokt naar een kantoortje. Wifi komt straks wel, vertel eerst maar wat jullie vandaag willen doen en hoe jullie dat gaan doen. We slaan, met enige moeite, alle aanbiedingen af. Het is best wel prijzig en ons budget is niet oneindig. We overwegen het nog eens, slaan definitief af en staan op. De wifi wordt vergeten en wij gaan naar de kamer.
De planning wordt een open planning. Na een opfrisbeurt willen wij naar de eerste locatie toe lopen. Dit blijkt een niet hele fijne ervaring tussen de hoeveelheid mensen dus wij stappen in een Tuktuk en gaan naar 'Red Fort'.
We zien de echte sloppenwijken van Delhi en worden afgezet bij het grote ommuurde paleis. Wij weten dat deze vandaag dicht is, maar hopen toch wat moois te kunnen zien.
De mensen in de buurt van het fort zijn helaas heel vervelend en lopen met ons mee. Hier hebben wij geen zin in, dus wij gaan lekker lunchen. We genieten van kip en aardappel en blijven even hangen.
Even verderop moet een interessante moskee zijn en die willen wij ook nog even bekijken.
Met een Riskja worden wij hier naartoe gefietst. De schoenen gaan uit en een rok en overjas worden aangetrokken.
We bekijken deze attractie, maar worden zelf ook een attractie. Paulien met haar gekke overjas en Martin met zijn lengte.
Het komt zelfs zover dat Martin gevraagd wordt om met mensen op de foto te gaan.
Dat dit niet de bedoeling is wordt duidelijk gemaakt door een man die met een stok verschillende Islamieten weg begint te slaan. Het is tijd om te vertrekken. Met een Tuktuk gaan wij terug naar het hotel en douchen het zweet van onze lichamen af.
Vanavond eten wij bij het hotel, lekker gemakkelijk.
Paulien gaat voor een pasta en Martin van Thali(s) (google het maar). Complimentary krijgen wij nog een kop thee en een bakje anijs met suiker achteraf.
Het eten smaakte goed, maar de complimentjes hadden van ons niet perse gehoeven.
Na het afrekenen zoeken wij de kamer op. De tassen worden ingepakt, er worden weer twee dagen uitgetikt en foto's toegevoegd.
Zometeen weer lekker slapen, want morgen 0645 gaat de wekker.
Welterusten!
Liefs,
Martin & Paulien
P.s. de link naar foto's en meer info op Polarsteps:
https://www.polarsteps.com/MartinPaulien/901804-malediven-sri-lanka-en-india/6753837-delhi
-
20 Augustus 2018 - 18:52
Jan En Hanneke:
WoW wat weer een mooi verhaal. Gaat wel snel hé die vakantie, nu alweer in India. Eten! Wij zullen alvast wat bruine boterhammen en aardappelen voor jullie inkopen. Wij kunnen ons voorstellen dat na zoveel curries dat ook wel weer eens lekker is .
Take care, xxx Hanneke en Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
